Capitulum 17
1 spiritus meus adtenuabitur dies mei breviabuntur et solum mihi superest sepulchrum
2 non peccavi et in amaritudinibus moratur oculus meus
3 libera me et pone iuxta te et cuiusvis manus pugnet contra me
4 cor eorum longe fecisti a disciplina et propterea non exaltabuntur
5 praedam pollicetur sociis et oculi filiorum eius deficient
6 posuit me quasi in proverbium vulgi et exemplum sum coram eis
7 caligavit ab indignatione oculus meus et membra mea quasi in nihili redacta sunt
8 stupebunt iusti super hoc et innocens contra hypocritam suscitabitur
9 et tenebit iustus viam suam et mundis manibus addet fortitudinem
10 igitur vos omnes convertimini et venite et non inveniam in vobis ullum sapientem
11 dies mei transierunt cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum
12 noctem verterunt in diem et rursum post tenebras spero lucem
13 si sustinuero infernus domus mea est in tenebris stravi lectulum meum
14 putredini dixi pater meus es mater mea et soror mea vermibus
15 ubi est ergo nunc praestolatio mea et patientiam meam quis considerat
16 in profundissimum infernum descendent omnia mea putasne saltim ibi erit requies mihi
