Κεφάλαιο 137
1 ΣΤΑ ποτάμια τής Βαβυλώνας, εκεί καθήσαμε, και κλάψαμε, όταν θυμηθήκαμε τη Σιών.
2 Στις ιτιές, που είναι μέσα σ' αυτή, κρεμάσαμε τις κιθάρες μας.
3 Επειδή, αυτοί που μας αιχμαλώτισαν, εκεί ζήτησαν από μας λόγια ασμάτων· κι αυτοί που μας ερήμωσαν, ζήτησαν ύμνο, λέγοντας: Ψάλτε σε μας από τις ωδές τής Σιών.
4 Πώς να ψάλουμε την ωδή τού Κυρίου σε ξένη γη;
5 Αν σε λησμονήσω, Ιερουσαλήμ, ας λησμονήσει το δεξί μου χέρι!
6 Ας κολληθεί η γλώσσα μου στον ουρανίσκο μου, αν δεν σε θυμάμαι· αν δεν προτάξω την Ιερουσαλήμ στην αρχή τής ευφροσύνης μου!
7 Θυμήσου, Κύριε, τους γιους τού Εδώμ, που την ημέρα τής Ιερουσαλήμ έλεγαν: Κατεδαφίστε την, κατεδαφίστε την, μέχρι τα θεμέλιά της.
8 Θυγατέρα τής Βαβυλώνας, που πρόκειται να ερημωθείς, μακάριος εκείνος που θα σου ανταποδώσει την ανταμοιβή των όσων έκανες σε μας!
9 Μακάριος εκείνος που θα πιάσει και θα ρίξει τα νήπιά σου επάνω στην πέτρα!
