Κεφάλαιο 20
1 Το κρασί γεννάει χλευασμό, και τα σίκερα είναι στασιαστικά· και όποιος δελεάζεται απ' αυτά, δεν έχει φρόνηση.
2 Η απειλή τού βασιλιά είναι βρυχηθμός λιονταριού· όποιος τον παροξύνει, αμαρτάνει στην ίδια του τη ζωή.
3 Τιμή είναι στον άνθρωπο να σταματάει από τη φιλονικία· κάθε άφρονας, όμως, μπλέκεται σ' αυτή.
4 Ο οκνηρός δεν θέλει να αροτριάζει εξαιτίας τού χειμώνα· γι' αυτό, θα ζητάει μέσα στο καλοκαίρι και δεν θα παίρνει.
5 Η βουλή μέσα στην καρδιά τού ανθρώπου είναι σαν τα βαθιά νερά· ο συνετός άνθρωπος, όμως, θα την ανασύρει.
6 Πολλοί άνθρωποι κηρύττουν κάθε ένας την καλοκαγαθία του· αλλά ποιος θα βρει άνθρωπο πιστό;
7 Ο δίκαιος περπατάει στην ακεραιότητά του· και τα παιδιά του είναι μακάρια ύστερα απ' αυτόν.
8 Βασιλιάς που κάθεται επάνω σε θρόνο κρίσης, διασκεδάζει κάθε κακό με τα μάτια του.
9 Ποιος μπορεί να πει: Καθάρισα την καρδιά μου, είμαι καθαρός από τις αμαρτίες μου;
10 Ζύγια διαφορετικά, μέτρα διαφορετικά, και τα δύο είναι βδέλυγμα στον Κύριο.
11 Κι αυτό το παιδί γνωρίζεται από τις πράξεις του, αν τα έργα του είναι καθαρά, και αν ευθέα.
12 Το αυτί ακούει, και το μάτι βλέπει· ο Κύριος, όμως, έκανε και τα δύο.
13 Μη αγαπάς τον ύπνο, για να μη έρθεις σε φτώχεια· άνοιξε τα μάτια σου, και θα χορτάσεις ψωμί.
14 Κακό, κακό, λέει ο αγοραστής· όταν, όμως, αναχωρήσει, τότε καυχάται.
15 Υπάρχει χρυσάφι, και πλήθος από μαργαριτάρια· τα χείλη, όμως, της γνώσης είναι πολύτιμο κειμήλιο.
16 Πάρε το ιμάτιο εκείνου που εγγυάται για ξένον· και πάρε ενέχυρο απ' αυτόν που εγγυάται για ξένα πράγματα.
17 Το ψωμί τού ψέματος είναι γλυκό στον άνθρωπο· ύστερα, όμως, το στόμα του θα γεμίσει από χαλίκια.
18 Οι σκοποί στερεώνονται με τη συμβουλή· και ύστερα από καλή σκέψη κάνε πόλεμο.
19 Ο σπερμολόγος, καθώς γυρίζει ολόγυρα, αποκαλύπτει τα μυστικά· γι' αυτό, μη σμίγεις μ' εκείνον που πλαταίνει τα χείλη του.
20 Το λυχνάρι εκείνου που κακολογεί τον πατέρα του ή τη μητέρα του, θα σβήσει σε βαθύ σκοτάδι.
21 Κληρονομιά, που αποκτήθηκε γρήγορα στην αρχή, στο τέλος δεν ευλογείται.
22 Μη πεις: Θα ανταποδώσω κακό· περίμενε τον Κύριο, και θα σε σώσει.
23 Ζύγια διαφορετικά είναι βδέλυγμα στον Κύριο· και η δόλια πλάστιγγα δεν είναι καλό.
24 Τα βήματα του ανθρώπου κατευθύνονται από τον Κύριο· πώς, λοιπόν, ο άνθρωπος θα γνωρίσει τον δικό του δρόμο;
25 Παγίδα είναι στον άνθρωπο, να μιλάει με προπέτεια για ιερά πράγματα, και ύστερα από τις ευχές να σκέφτεται.
26 Ο σοφός βασιλιάς διαχωρίζει τούς ασεβείς, και στρέφει επάνω τους τον τροχό.
27 Λύχνος τού Κυρίου είναι το πνεύμα τού ανθρώπου, το οποίο διερευνά όλα τα ενδόμυχα της καρδιάς.
28 Έλεος και αλήθεια διαφυλάττουν τον βασιλιά· και ο θρόνος του υποστηρίζεται από το έλεος.
29 Καύχημα των νέων είναι η δύναμή τους· και δόξα των γερόντων η πολιά.
30 Τα μελανίσματα των πληγών λευκαίνουν τον κακό· και τα χτυπήματα, τα ενδόμυχα της καρδιάς.
